Bitumiczna nawierzchnia na drogowym obiekcie mostowym zgodnie z przepisami powinna być ograniczona z dwóch stron krawężnikami kamiennymi rodzaju „A” o wymiarach przekroju 20×20 cm lub 20x18cm, klasy I wg PN-B-11213. Krawężnik jako element wyposażenia obiektu mostowego ustawiany jest ponad hydroizolacją, która chroni elementy konstrukcyjne obiektu przed niszczeniem przez wody opadowe. Krawężnik należy ustawiać na zaprawie niskoskurczowej o spoiwie cementowym. To słabe zespolenie podatne jest na zerwanie wskutek drgań i ugięć ustroju niosącego wywołanego obciążeniami eksploatacyjnymi, dlatego na styku betonu kapy chodnikowej i kamiennego krawężnika najczęściej dość szybko tworzy się szczelina. W celu zapobieżenia powiększaniu się tej szczeliny stosuje się obecnie rozwiązanie polegające na zakotwieniu poszczególnych odcinków krawężnika do betonu płyty chodnika za pomocą dwóch stalowych prętów osadzonych wcześniej na specjalny klej w wywierconych w kamieniu odpowiednich otworach. Jest to rozwiązanie dość skuteczne, jednak pracochłonne i kosztowne.

W podbudowie należy wykonać pod krawężnikami przejścia (kanaliki), aby umożliwić swobodny odpływ wody po hydroizolacji ze strefy zakrawężnikowej. W celu ułatwienia odprowadzania wody w kanaliku umieszczamy dodatkowo pasek geowłókniny filtracyjnej lub dren prefabrykowany.

Styk krawężnika z nawierzchnią, na poziomie warstwy ścieralnej, uszczelniamy przy użyciu kitu asfaltowo-kauczukowego, stosowanego na zimno. Przyklejamy go do krawężnika po odpowiednim oczyszczeniu i zagruntowaniu jego powierzchni. Kit w formie profilowanych taśm o odpowiedniej szerokości i grubości (5-10 mm) cechuje się bardzo dobrą przyczepnością do uszczelnianych elementów (betonowych, kamiennych i bitumicznych) zwłaszcza po podgrzaniu go przez zagęszczaną gorącą masę bitumiczną.

Ważne jest, by pomyśleć o ustawieniu kolejnych elementów krawężnika z zachowaniem odstępu 4-6 mm – umożliwi to łatwe wprowadzenie do szczeliny styku materiału elastycznego. Można tu użyć jednoskładnikowego kitu poliuretanowego, przechodzącego w procesie sieciowania do postaci elastycznej gumy (lub innego materiału o podobnych właściwościach). Materiał taki powinien być odporny na działanie wody, rozcieńczonych soli, kwasów i zasad, a także paliw i smarów. Musi również zachowywać elastyczność w szerokim zakresie temperatur (w tym ujemnych do -300 stopni Celsjusza) , cechować się odpornością na starzenie w trudnych warunkach eksploatacji, a także wykazywać się bardzo dobrą przyczepnością do betonu i kamienia przy zastosowaniu odpowiednich środków gruntujących. Nie musimy wypełniać materiałem całej przestrzeni między elementami krawężnika, wystarczy, że wprowadzimy go na głębokość 10-15 mm. Warto jednak umieścić ogranicznik na odpowiedniej głębokości, na całym obwodzie szczeliny, by upewnić się, że materiał uszczelniający został umieszczony w odpowiednim miejscu (taki ogranicznik może być wykonany np. ze sznura konopnego lub uszczelki z elastycznej pianki poliuretanowej/miękkiej gumy). W szczelinie od strony chodnika ogranicznik spełni już rolę uszczelnienia, gdyż w tym miejscu ma on jedynie nie dopuścić do wpłynięcia betonu w trakcie wykonywania kapy chodnikowej.

Ten minimalny odstęp 4-6 mm między elementami krawężnika jest niezbędny dla prawidłowego wykonania uszczelnienia. Przed wprowadzeniem materiału uszczelniającego musimy również pamiętać o oczyszczeniu i odtłuszczeniu, czy wręcz zagruntowaniu powierzchni bocznych szczeliny dla uzyskania odpowiedniej przyczepności. Jeśli nie zachowamy odstępu, zamiast uszczelnienia styku uzyskamy tylko płytką fugę, narażoną na szybkie wypadnięcie.

Gwarancję na prawidłowe wykonanie styku daje zastosowanie USZCZELKI R firmy Drenkar , właściwie wyprofilowanej i przymocowanej specjalnym klejem do kartonowego szablonu o kształcie odpowiadającym przekrojowi typowego krawężnika 20x20cm lub 20x18cm. Użyta w tym wyrobie wysokiej jakości uszczelka o przekroju 10×4 lub 10×6 mm wykonana jest z gumy komórkowej EPDM w wersji samoprzylepnej. Jej warstwa lepiąca jest wzmocniona siatką z włókien szklanych i ochraniana paskiem papierowym pokrytym silikonem.

W celu naklejenia USZCZELKI R należy usunąć z niej pasek ochronny, a następnie przystawić kartonik do uprzednio oczyszczonego oraz zagruntowanego czoła krawężnika i dokładnie docisnąć. Specjalny klej użyty do mocowanie uszczelki na kartoniku pozwala na jego łatwe usunięcie. Naniesiona w ten sposób na krawężnik uszczelka zapewnia wymagany odstęp i spełnia rolę ogranicznika. W pozostałą wolną część przestrzeni szczeliny należy zaaplikować masę uszczelniającą. Dzięki użyciu tego wyrobu niezbędne czynności stają się proste i gwarantują uzyskanie właściwego efektu.

Użyta do produkcji USZCZELKI R uszczelka samoprzylepna doskonale może być wykorzystana do wykonania uszczelnienia podłużnego styku krawężnika z betonem kapy chodnikowej. W tym celu należy przykleić uszczelkę wzdłuż górnej krawędzi tylnej powierzchni krawężnika, a po związaniu betonu kapy uszczelkę usunąć. Siatka z włókna szklanego wzmacniająca warstwę lepiącą oraz gładka powierzchnia gumy komórkowej, z której wykonana jest uszczelka pozwalają na jej łatwe wyrywanie w całości. Wytworzoną w ten sposób szczelinę należy wypełnić elastyczną masą uszczelniającą podobnie jak szczelinę między krawężnikami. W trakcie wykonywania na powierzchni kapy chodnikowej cienkowarstwowej izolacjo-nawierzchni np. z żywic epoksydowych, warstwę tę nad uszczelnieniem styku należy zazbroić paskiem siatki z włókien szklanych szerokości 50 mm i wprowadzić 60÷70 mm na górną powierzchnię krawężnika samokotwiącego – KRAWĘŻNIKA AR

Zastosowanie przedstawionego wyżej rozwiązania technologicznego ułatwi w znaczny sposób prawidłowe wykonanie tego elementu robót, uprości czynności i nie spowoduje wbrew pozorom zwiększenia nakładów finansowych.